بررسی تأثیر بربرین بر روی آسیب های عملکردی و بافتی کلیه در نارسایی حاد کلیوی القاء شده توسط ایسکمی/ ری پرفیوژن در رت های نر

آسیب ایسکمی/ری پرفیوژن یکی از دلائل اساسی نارسایی حاد کلیوی است و گونه های واکنش گر اکسیژن نقش مهمی در میانجی گری آسیب سلولی دارند. نبود تعادل بین تولید گونه های واکنش گر اکسیژن و ظرفیت آنزیم های آنتی اکسیدان موجب استرس اکسیداتیو کلیوی می گردد. بربرین عموماً با داشتن چندین اثر فارماکولوژیک همچون ضد التهابی، آنتی اکسیدانی و هیپوگلیسمیک شناخته می شود، و در طب سنتی به عنوان داروی ضد التهاب تجویز می گردد. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثرات بربرین روی آسیب کلیوی ناشی ازایسکمی/ری پرفیوژن کلیه در رت بود. رت های نر از نژاد ویستار (310-250 گرم) به چهار گروه sham، i/r، i/r+ber و sham+ber تقسیم شدند. رت ها قبل از عمل جراحی با تزریق داخل صفاقی کتامین و زایلازین به میزان به ترتیب 60 و 5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بیهوش شدند. در گروه های تحت ایسکمی/ری پرفیوژن،ایسکمی کلیوی با انسداد شریان های کلیه به مدت 45 دقیقه ایجاد و پس از آن دوره ری پرفیوژن 24 ساعته طی گردید. قبل از ایجاد ایسکمی بربرین به مدت هفت روز و به میزان mg/kg/day)15) به رت ها خورانده شد. نمونه های خونی جهت اندازه گیری غلظت پلاسمایی کراتینین (cr) و نیتروژن اوره (bun) جمع آوری گردید. سپس، بافت کلیه جهت مطالعات هیستوپاتولوژی جدا و نگهداری شد. آسیب i/r کلیه باعث کاهش معنی دار عملکرد کلیه، که با افزایش غلظت کراتینین و نیتروژن اوره پلاسما مشخص شد; و هم چنین باعث ایجاد آسیب های بافت کلیه گردید. استفاده از بربرین در گروه i/r+ber پارامترهای آسیب ایسکمی/ری پرفیوژن همچون افزایش سطح پلاسمایی کراتینین،نیتروژن اوره پلاسما معکوس و نیز درجه کل هیستوپاتولوژی کلیه راکاهش داد. نتیجه گیری می شودکه بربرین آسیب کلیوی القاء شده توسط ایسکمی/ری پرفیوژن را در رت بهبود می بخشد.